Arkadaşlıklar üzerine

İlk arkadaşlarımız genelde ya komşularımızın çocukları ya da ailemizin arkadaşlarının çocuklarıdır.ya da kardeşlerimizdir doğal olarak.Daha sonra ilkokul başlar ilkokul arkadaşlarımız olur..Kimisyle çok samimi oluruz kimisiyle daha mesafeli.Neydir bizi birbirimize çeken bilmem ama bu her zaman böyledir.İlkokul biter ortaokula başlarız ve genelde ilkokulda yaşanan arkadaşlıkların çoğu biter ortaokula başlayınca..Sadece birkaçıyla görüşürüz..sonra ynı şekilde ortaokul ve lisede de bu durum devam eder.
En son üniversiteye gelene kadar okul hayatından belki en fazla bir kaç gerçek arkadaşınız kalmıştır elinizde avucunuzda.Üniversitede tekrar yeni arkadaşlıklar kurarsınız.üniversite arkadaşlığı benim hayatımda en güzel ve en özel olanıydı çünkü paylaşımlaar çoktu..Aynı evi, aynı odayı, aynı yatağı bile paylaşırsın arkadaşlarınla..hee yanlış anlaşılmasın hep beraber evde kalınca kızkıza yatma mevzularıı falan yanii..
Sonra üniversite de biter tak diye.Üniversitenin bitişi çok ağır gelir insana yıllarca okmuşsundur.En iyi bildiğin şey ders çalışmak falandır.Okulu falan asabilirisn canın istediğinde vs. İş hayatı bir başlar alışana kadar günlerin cehennnem azabına döner.Sabah erken kalkmak ölümdür.herkes farklı hayatlara doğru sürüklenir bundan sonra da..Farklı işyerleri, araya giren emsafeler biraz daha uzaklaşmasına sebep olur arkadaşların.Esas o zaman başlar gerçek arkadaşlık çünkü artık ortak bir okul hayatın kalmamıştır.Görüşmek için vs. kendi özel hayatından taviz vermelisindir.Ve yavaş yavaş burada da kaybetmeye başlarsın bazı arkadaşlıklarını..
Sonra iş hayatında da aynısı işyeri değiştikçe arkadaş grubun değişir vs. tüm bu yıllarca arkadaşlıklarından elinde kala kala bikaç arkadaşın kalır.Benim tüm bu arkadaşlıklardan kalan sadece üç arkadaşım var yanımda.Birisi ortaokul ve liseden, diğer ikisi de üniversiteden.Hepsi bu topu topu üç kişi.
Şimdi doğduğum,üniversiteye gittiğim şehirden ayrı bir şehirde yaşıyorum ama artık yeni bir arkadaşlık kurmak o kadar zor ki.ya zor ya da bana denk gelmiyor bilmiyorum ama buradaki hayatım boyunca da iki kez kurs bir kez de dershane arkadaşlarım oldu ama asla o üniversitedeki samimiyeti yakalayamadım..Burada yalnız olduğum için bazen bir dost eline o kadar ihtiyacım oluyor ki..Şimdi gitsem kahvemi paylaşsam biriyle tek bir kimse yok bu şehirde, yalnızım..Umarım yeni dostluklar kurmayı da becerebilirim tekrar...